سالهاست «اکران دوم» به دلایل مختلف فراموش شده. دو دلیل مهم این اتفاق، یکی کاهش تعداد سالنهای سینما است و دیگری رواج شبکة نمایش خانگی که چند ماه پس از اکران عمومی، فیلمها را در دسترس مردم قرار میدهد و دیگر ضرورت اکران دوم منتفی میشود. اما پس از نزدیک به دو دهه، بار دیگر تعدادی از فیلمهای خاطرهانگیز و پرمخاطب قدیمی در اکرانهایی محدود، روی پردة چند پردیس سینمایی تهران رفتهاند. برنامهای که با نمایش فیلمهای جذاب هامون و اجارهنشینها کلید خورده و بار دیگر سنت نمایش مجدد فیلمهای پرخاطره را احیا کرده است. این برنامه در صورت موفقیت میتواند به نیاز نوستالژیک بسیاری از علاقهمندان سینما جواب دهد! این درست است که رونق سینمای خانگی و فراوانی لوحهای فشرده و امکانات ویژهای که این فناوری ارزان در اختیار مخاطبانشان قرار میدهند ممکن است به بخشی از عطش مخاطبان برای دیدارهای چندبارة فیلمهای مورد نظرشان پاسخ بدهد، اما اکثر شیفتگان سینما اعتقاد دارند که فیلم دیدنِ دستهجمعی در سالنهای تاریک و روی پرده، حال و مزة دیگری دارد. لحظههایی که مخاطب را دوباره به خاطرههای شیرین و ماندگار گذشته پرتاب میکند. اگر به شیوة هفتههای فیلم در سینما تکهای اروپا برای این نمایشها تدارک، برنامهریزی و تبلیغ مناسب صورت گیرد و مخاطب بتواند مثلاً به شکل اینترنتی برای دیدن فیلم مورد نظرش بلیت خریداری کند، سنت دوبارة نمایش فیلمهای پرخاطره دوباره احیا خواهد شد و سینما جان دوبارهای خواهد گرفت.
طبیعی است که برنامهریزان اکران نباید با خوشخیالی افراطی تصور کند که به شیوة نمایشهای جاری، برای این فیلمها نیز از صبح تا شب سانسهای نمایش بگذارند بعد تعجب کنند که جواب نگرفتیم! قطعاً با برنامهریزی جواب مناسبی خواهید گرفت.