ماهنامه سینمائی فیلم

رسیدن به جوهره واقعیت

میز خبر: نگاهی به تازه‌ترین رویدادهای سینمای جهان

گردآوری و ترجمه رضا حسینی

آلفونسو کوارون و نگرانی‌هایش درباره «روما»
خیلی از منتقدان غربی روما جدیدترین اثر آلفونسو کوارون را - که در جشنواره فیلم ونیز روی پرده رفت و بزرگ‌ترین جایزه این رویداد سینمایی یعنی شیر طلایی را برنده شد - یک شاهکار ارزیابی کرده‌اند؛ فیلمی که به عنوان نماینده رسمی مکزیک روانه رقابت‌های اسکار و رشته بهترین فیلم خارجی‌زبان هم شده است. به این ترتیب اغلب منتقدانی که فیلم را تماشا کرده‌اند آن را اثری «حیرت‌انگیز» یا «بسیار تکان‌دهنده» قلمداد کرده‌اند. اما جالب است بدانید که خود فیلم‌ساز به‌سختی تصور چنین بازخوردهای تحسین‌آمیزی را می‌کرد و اصلاً نگران بود که روما نتواند هیچ ارتباطی با تماشاگرانش برقرار کند! این فیلم‌ساز برجسته در گفت‌وگوی تازه‌ای با «رَپ» از میزان دقت و توجهی گفته که صرف جنبه‌های مختلف این پروژه شخصی کرده است و این‌که چرا فکر می‌کرد بعد از فیلمی مانند جاذبه این بهترین اثری نبود که می‌توانست بسازد ولی چاره دیگری هم نداشت! او در خصوص طراحی صحنه چنین توضیح داده است: «هر شی و وسیله‌ای باید سر جای خودش قرار می‌گرفت. ما تمام کشوها را با وسایل پر می‌کردیم، حتی اگر قرار نبود کسی آن‌ها را در طول فیلم باز کند چون باید این انرژی به آن‌ها منتقل می‌شد... البته می‌دانم که مردم می‌گویند مهم نیست چون آن کشو هرگز باز نخواهد شد. اصلاً چه فرقی می‌کند؟ اما یک تفاوت بزرگ در میان بود. این موضوع به فرایند تلاش برای به تصویر کشیدن واقعیت و جوهره آن برمی‌گردد نه سعی کردن برای این‌که به واقع‌گرایی نزدیک شویم.» پس تردیدی نیست که چنین میزانی از توجه به جزییات و دقت در گوشه و کنار این فیلم بوده است که روما را به چنین اثر ستایش‌آمیزی بدل کرده است. به هر حال باید به قدرت خطر‌پذیری کوارون احترام گذاشت که با این‌که می‌دانست ساختن این فیلم بعد از جاذبه ریسک بسیار بزرگی است اما در نهایت این خطر را پذیرفت: «زمان مناسبی برای تحقق این پروژه بود چون پس از موفقیت تجاری جاذبه منابع کافی را در اختیار داشتم. البته مهم‌تر این بود که از نظر احساسی هم آماده بودم و به چنین فیلمی نیاز داشتم. در نهایت این شما نیستید که پروژه‌های‌تان را انتخاب می‌کنید، آن‌ها شما را برمی‌گزینند؛ و زمانی که نیاز ساختن چنین فیلمی در شما شکل می‌گیرد، سراغ آن می‌روید.» او در ادامه در مورد پیش‌بینی‌اش از موفقیت احتمالی فیلم می‌گوید: «وقتی تصمیم به ساخت فیلم گرفتم به آدم‌های نزدیک و دور و برم گفتم: من الان فرصت ساخت این فیلم را دارم و نمی‌خواهم در آن تردید کنم. اما شک دارم که این فیلم بتواند با دیگران ارتباط برقرار کند.» و حالا مشخص شده است که او کاملاً در اشتباه بوده است. چه خوب که نتفلیکس در این مورد هم به عنوان ناجی ظاهر شد و با تأمین هزینه‌ها، درگیر تولید شد. روما اواخر امسال بعد از اکران در سینماها از طریق نتفلیکس در دسترس تمام علاقه‌مندان سراسر جهان قرار می‌گیرد. 16 دسامبر (25 آذر) زمان نمایش عمومی فیلم است.

بری جنکینز، از دشنام‌های نژادپرستی تا یاری جیک جیلنهال!
یکی از جالب‌ترین لحظه‌های تاریخ جوایز آکادمی زمانی شکل گرفت که نام لالا لند به‌اشتباه به عنوان برنده اسکار بهترین فیلم سال 2017 اعلام شد؛ و در ادامه برنده واقعی یعنی مهتاب معرفی شد تا یک فصل جوایز فوق‌العاده برای بری جنکینز کارگردان با کسب مهم‌ترین جایزه سینمایی سال به پایان برسد. اما در آن زمان آدم‌های زیادی نمی‌دانستند که با وجود تحسین گسترده منتقدان و موفقیت‌های متعدد مهتاب، کارگردان جوانش با همان مسائلی سروکار دارد که همه سیاه‌پوستان در سراسر جهان با آن‌ها درگیرند. جنکینز پس از اولین نمایش جهانی فیلم تازه‌اش با عنوان اگر خیابان بِیل می‌توانست حرف بزند در جشنواره بین‌المللی تورنتو به موضوعی در جریان فصل جوایز مهتاب اشاره کرد که همه را شوکه کرد. او در واقع داشت در این باره توضیح می‌داد که چه‌طور صحنه‌ای از فیلم جدیدش که در آن پلیس‌های نژادپرست را در سال 1973 نشان می‌دهد، مثل همان صحنه‌هایی است که امروز در جامعه آمریکا روی می‌دهند. به همین دلیل او برای نمونه از تجربه خودش گفت: «من از یکی از مهمانی‌های فیلمم خارج شدم چون باید به دوستم جاستین سیمیئن، کارگردان آدم‌های سفید عزیز سر می‌زدم. وقتی بیرون آمدم تا سوار ماشین شوم و با راننده‌ام به محل ملاقات بروم، دیدم پیشخدمت مجموعه شوکه است. وقتی از او دلیلش را پرسیدم، گفت: شما نباید سوار این خودرو شوید و با آن راننده جایی بروید. گفتم: چرا؟ و او توضیح داد که وقتی چند دقیقه قبل او را برافروخته و در حال انتظار دیده و با او هم‌صحبت شده است، از وی چنین شنیده است: چیز خاصی نیست. من فقط این‌جا نشستم و منتظرم تا یک کاکاسیاه را سوار کنم. و بعد با لبخندی چنین ادامه داد: و احتمالاً او نامزد جایزه اسکار بهترین کارگردان هم خواهد شد... به هر حال او باز هم یک کاکاسیاه است.» جنکینز در ادامه می‌گوید اگر چنین اتفاقی برای یک فیلم‌ساز تحسین‌شده روی می‌دهد که لباسی پنج هزار دلاری به تن دارد، پس برای کارگران سیاه‌پوست یک اتفاق روزمره است. در هر صورت خیابان بِیل با واکنش‌های مثبتی روبه‌رو شده است و بعید نیست دوباره در فصل جوایز موفقیت‌هایی را برای جنکینز رقم بزند.

اما جنکینز نویسنده و کارگردان در گفت‌وگوی دیگری با «لس‌آنجلس تایمز» از جیک جیلنهال قدردانی کرده و به تأثیر غیرمستقیم اما مهم او در تولید فیلم جدیدش اشاره کرده است؛ موضوعی که بیش‌تر جنبه خبری و به‌نوعی تبلیغاتی داشته است تا این‌که جیلنهال واقعاً دخالت خاصی در این پروژه داشته باشد و مثلاً در عنوان‌بندی نامی از او برده شود. خلاصه این‌که جنکینز هم‌زمان با جیلنهال با وارثان قانونی جیمز بالدوین برای خرید حقوق اقتباس سینمایی از رمان این نویسنده آمریکایی وارد مکاتبه شده است و آن‌ها برای این‌که فقط جواب ستاره‌ها را نداده باشند و به جنکینز هم که در آن زمان هنرمند گمنامی بود توجه کرده باشند، با او هم وارد گفت‌وگو می‌شوند و به او پاسخ می‌دهند! در هر حال خیابان بِیل از سی‌ام نوامبر (نه آذر) اکران خواهد شد.

نوه جک نیکلسن و تجربه بازیگری در فیلم تازه جردن پیل
دوک نیکلسن - نوه یکی از بزرگ‌ترین بازیگران تاریخ سینما جک نیکلسن - در اولین تجربه بازیگری‌اش نقش مکملی را در فیلمی با عنوان ما بازی می‌کند که تریلر جدید جردن پیل است که با نخستین فیلمش دور شو / Get Out‌ جایزه اسکار بهترین فیلم‌نامه اریژینال را هم به دست آورد؛ فیلمی که بیش از 255 میلیون دلار در گیشه فروخت و نامزد اسکار بهترین فیلم هم شد. در هر حال، دوک نیکلسن در کنار لوپیتا نیانگو، وینستن دوک، الیزابت ماس (بازیگر برنده امی) و تیم هایدِکر قرار گرفته است که پیش از این در ترکیب بازیگران فیلم قرار گرفته‌اند. هنوز جزییاتی از پیرنگ برملا نشده است و جردن پیل علاوه بر نویسندگی و کارگردانی فیلم، با شرکت تولیدی‌اش «مانکی‌پا پروداکشنس» در تهیه‌کنندگی و تولید فیلم سهیم است. کمپانی «یونیورسال پیکچرز» که طرف اصلی قرارداد تولید با پیل و شرکتش است، تاریخ پانزده مارس 2019 را برای نمایش عمومی فیلم در نظر گرفته است.