پوسترهای سایر بخش‌های جشنواره‌ی سی‌ویکم فجر در مقایسه با پوستر اصلی جشنواره در ایده و اجرا کمی قابل قبول‌تر به نظر می‌رسند و در اجرا هماهنگ و یکدست هستند، این امر به خودی خود در یک اتفاق فرهنگی که بخش‌های گوناگونی دارد پسندیده است، اما در یک نگاه دقیق‌تر نباید فراموش کرد که حتی در چنین تنوع موضوعی و در یک مجموعه پوستر که قرار است همگی معرف بخش‌های مختلف یک رویداد باشند، مطلوب‌تر خواهد بود تا ضمن عنایت به یکدست بودنِ مجموعه‌ی طرح ، طراحی هر بخش بر اساس عنوان و موضوع آن بخش انجام شود. مثلاً ای کاش طراحی پوستر برای بخش «چشم‌انداز سینمای لهستان» با تامل بیش‌تری صورت می‌پذیرفت، آن گونه که در نگاه اول و از فاصله‌ی دورتر که نقطه‌ی هدف در طراحی پوستر با مخاطب نیز همین جاست، عناصر مألوف سینمای لهستان و پوسترهای فیلم‌هایش را که عمدتاً تصویرســـــازی‌ها و نقاشی‌های اغراق‌شده و انتزاعی با فونت‌هایی که عموماً با دست خلق و نگاشته شده‌اند را در بیننده تداعی کند (پوسترِ فیلم دانتونِ آندری وایدا اثر ویسلاو والکوفسکی را با آن دست از درون سینه روییده و بر حدقه‌ها فرو رفته، با آن نقاشی چیره‌دستانه و فونت‌های دست‌نویسِ بدیع، هرگز از یاد نخواهم برد!).در بخش‌های دیگر جشنواره نیز بهتر بود برای هر بخش و بر اساسِ موضوع آن، انتخاب فونت و نوع نوشتارِ آن تغییر می‌کرد، به عنوان مثال «چشم‌انداز سینمای چین» و «آرای مردمی» نباید با یک حروف‌نگاریِ یکسان اجرا شود و «مسابقه‌ی فیلمسازان جهان اسلام» یقیناً نیازمند حروفی با درون‌مایه و ساختاری کاملاً متفاوت با «سودای سیمرغ» خواهد بود. در این صورت، عدم تجانس تصویر اصلی موضوع و نگارش عنوان آن هرگز دل‌پذیر نخواهد شد و وظیفه‌ی خطیر حضور فونت متناسب با شخصیتِ موضوع، ناکام خواهد ماند. هماهنگی تصویر و فونت عنوان‌ها را در بخش بزرگداشت‌ها شاهد هستیم، هرچند که لزوماً نباید تمام عناوین پرتره‌ها با لی‌آوت وسط‌چین اجرا می‌شدند و در صورت حذف تاش‌های متحرک زیر عنوان‌ها، هم به ایستایی و وقار موضوع و بزرگداشت اشخاص کمک بیش‌تری می‌شد و هم عنوان‌ها و نام‌ها زیباتر جلوه می‌کردند.
بحث انتخاب حروف هم که در این مجال نمی‌گنجد و حکایتی‌ست مفصل، بسیار حساس و دقیق و غیرقابل چشم‌پوشی و امان از حروفِ خوشنویسی که با کامپیوتر خلق شوند و نوازش نشوند، دستی به سر و روی‌شان کشیده نشود، آن هم خط ثلث! استفاده از نوار فیلم هم که سال هاست در طراحی پوسترهای سینمایی به یک کلیشـه‌ی عمومی بدل شده و رهایی از این راه هزار بار رفته، یک آمینِ بلند می‌خواهد! مجموعاً انتخاب رنگ، اجرای قابل قبول و ایده‌ی برخی از موضوع‌ها، از امتیازهای پوسترهای بخش‌های مختلفِ جشنواره‌ی امسال‌اند. همچنان چشم‌به‌راهِ آن اتفاق خوشایند گرافیک قابل دفاع و جهانی در رویدادهای جهانی کشورمان می‌مانیم.
