اسکورسیزی: «انتظار یک رفقای خوب دیگر را نداشته باشید.»
شاید خیلیها خودشان را در زمره طرفداران مارتین اسکورسیزی به شمار بیاورند اما زمستان گذشته معدود تماشاگرانی بودند که به دیدن درام معنوی و پرتنش سکوت رفتند. در واقع این موضوع نشان میدهد که اسکورسیزی وقتی فیلمهای سرگرمکنندهتری مانند گرگ وال استریت یا رفتگان میسازد مورد توجه عموم تماشاگران قرار میگیرد. رفقای خوب بیتردید محبوبترین فیلم این کارگردان بزرگ است که برای خیلیها اثری است که دوست دارند اسکورسیزی باز هم نمونهاش را بسازد. از این رو، جای تعجب ندارد اگر چنین انتظاری پیرامون پروژه سینمایی جدید او یعنی مرد ایرلندی شکل گرفته باشد؛ و احتمالاً به همین خاطر است که اسکورسیزی در گفتوگوی اخیرش به حالوهوای متفاوت این فیلم اشاره کرده است. اسکورسیزی روز گذشته به «ایندپندنت» گفت: «فکر میکنم این فیلم اثر متفاوتی است. قبول دارم رفقای خوب و کازینو سبک خاص خودشان را دارند؛ سبکی که من در اصل از مرحلهی فیلمنامه به آن فکر و پرداختش کردم. سبک فیلمی مانند رفقای خوب از برشها گرفته تا قابهای ایستا، از پیش تعیین شده بود و با توجه به این موضوع میگویم که مرد ایرلندی کمی متفاوت خواهد بود. بهعلاوه شخصیتهای این فیلم سنوسالدارتر هستند و همین باعث میشود حالوهوای داستان بیشتر پیرامون نگاه به گذشته و حرف زدن درباره زندگی یک مرد و انتخابها و تصمیمهایی باشد که مجبور به گرفتن آنها شده.» با توجه به اظهار نظر جدید اسکورسیزی به نظر میرسد فیلمی که در آن قرار است رابرت دنیرو نقش افسر عالیرتبهای با نام فرانک شیرن را بازی کند که شایعههایی درباره ارتباطش با مرگهای رییسجمهور کندی و جیمی هافا وجود دارد، بیشتر لحنی فکورانه دارد و به «مرور گذشته» میپردازد. البته این موضوع اصلاً بد نیست و خیلیها ترجیح میدهند اسکورسیزی فیلم تازه و متفاوتی را به کارنامهاش اضافه کند تا اینکه اثری شبیه فیلمهای قبلی خودش بسازد. مرد ایرلندی طبق برنامه از ماه اوت جلوی دوربین میرود و در سال 2019 به نمایش عمومی درخواهد آمد.
واکنش جشنوارههای ونیز و تورنتو به نزاع کن و نتفلیکس
جشنواره فیلم کن شاید در هفتههای آتی فیلمهای اوکجا به کارگردانی بونگ جونهو و داستانهای مایروویتس اثر نوا بامباک را به نمایش درآورد اما به نتفلیکس و دیگر سرویسهای پخش مجازی اعلام کرده است که با شروع سال 2018 اگر به پخش سینمایی در فرانسه تن ندهند، نمیتوانند فیلمی در بخش مسابقه داشته باشند. این اعلان سروصدایی در صنعت فیلمسازی به راه انداخته است و در حالی که برخی از تعهد کن به نمایش سینمایی و تجربهی فیلم دیدن در سالنهای سینما دفاع کرده و آن را امری حیاتی دانستهاند، گروهی هم هستند که از این رویداد سینمایی برای همساز نشدن با تغییرهای زمانه انتقاد کردهاند. نتفلیکس هم در واکنش به اعلان جشنواره کن، آن را نمونه دیگری از «تشکیلاتی» خوانده است که برای این کمپانی مانعتراشی میکنند. در این شرایط جالب است که ببینیم دیگر جشنوارهها و محافل هنری در مواجهه با فیلمهای نتفلیکس که مستقیم به صورت مجازی پخش میشوند و معمولاً اکران بسیار محدودی دارند، چه موضعی را برمیگزینند. از این رو نشریهی «اسکرین دیلی» با رؤسای چند جشنواره مختلف تماس گرفته و از نظرشان در این زمینه کسب آگاهی کرده است. جالب اینکه همهی آنها کن را تحسین کردهاند ولی از سوی دیگر، تقریباً همهشان از انتقاد مستقیم از نتفلیکس یا حتی اشاره مستقیم به نامش پرهیز و تصدیق کردند که سازگاری با روزگار اهمیت دارد. در ادامه نظر رؤسای دو جشنواره مهم جهان را میخوانید:
آلبرتو باربرا رییس جشنواره فیلم ونیز
«مهمتر از همه دوست دارم اتفاق نظرم با تیئری فرمو را اعلام کنم. این موضوع تصمیم ساده و آسانی نبوده است. اینها نتیجهی دگرگونی بازاری است که بهسرعت تغییر میکند و قانونی هم ندارد. منافع و انگیزههای بسیاری در جریان است از مالکان سینماها تا پخشکنندهها، نمایندههای فروش، تهیهکنندگان و فیلمسازان مؤلف، اما نقش یک جشنواره باید مستقل از تمام اینها باشد. نقش جشنوارهها گسترش سینمای باکیفیت است و انتخاب، توجه و حمایت از آثار نباید بر مبنای جایی که به نمایش درمیآیند صورت گیرد. خودم بر این باورم که سینما همچنان تجربهای است که باید در سالنهای تاریک از آن لذت برد اما ما نمیتوانیم منکر ظهور پایگاهها و ایدههای جدید شویم و جشنوارهها نباید در جایگاهی قرار بگیرند که مجبور به انتخاب یک طرف شوند.»
کامرن بیلی، مدیر هنری جشنواره بینالمللی فیلم تورنتو
«ما TIFF Bell Lightbox را احداث کردیم تا بهترین تجربه سینمایی ممکن را برای تماشاگران رقم بزنیم. در عین حال انتخاب آثار از سوی جشنواره ما، به بهترین فیلمهایی برمیگردد که بتوانیم بیابیم؛ فیلمهایی که شاید اصلاً برای نمایش در سالن سینما مناسب نباشند و آن کیفیتهای ویژه و خاص را نداشته باشند.»
باید به این موضوع هم اشاره شود که هر دو جشنواره نامبرده (ونیز و تورنتو) در گذشته فیلمهای نتفلیکس را نمایش دادهاند. ونیز اولین نمایش جهانی جانوران بدون وطن را تجربه کرد و جشنواره تورنتو هم سال گذشته قسمتهای جدید سریال آینه سیاه، فیلم ترسناک من آن موجود زیبایی هستم که در خانه زندگی میکند و چهار مستند اریژینال (آماندا ناکس، در میان جهنم، شکار عاج و کلاهسفیدها) را به نمایش درآورد.
جولین مور بازیگر بازسازی «گلوریا» شد
هالیوود در سالهای اخیر بارها کوشیده است فیلمهای هنری و خاص دیگر کشورها را در قالب آثار تجاری و جریان اصلی بازسازی کند، اما نتیجه معمولاً بد بوده و عناصر و جادوی نسخهی اصلی از دست رفته است. از این رو وقتی پای یک بازسازی هالیوودی جدید به میان میآید، ته دل سینمادوستان خالی میشود. جدیدترین نمونه، درام دوستداشتنی سباستین لِلیو با عنوان گلوریا است که قرار است جولین مور بازیگر نقش اصلی نسخهی بازسازی آن باشد و علاوه بر این، استعدادهای درخور توجه دیگری هم درگیر این پروژه شدهاند. خود للیو نویسندگی و کارگردانی فیلم را بر عهده گرفته است که البته قرار نیست یک بازسازی کامل باشد و تغییرهای داستانی در آن شکل خواهد گرفت. اما با وجود نشستن چنین فیلمُساز توانمندی روی صندلی کارگردانی و اینکه پابلو لارائین (کارگردان فیلمهای جکی و نرودا) تهیهکنندهاش خواهد بود، باز هم چنین بازسازیای قانعکننده به نظر نمیرسد.
جیک جیلنهال، بندیکت کامبربچ و تریلر جدید لوکا گوادانینو
لوکا گوادانینو که از فیلمسازان مطرح سالهای اخیر است، در پرکارترین دوره فعالیتهایش بهسر میبرد. او که بهتازگی با مرا به اسم خودت صدا بزن در جشنواره ساندنس درخشیده (و پیش از این یکی از شانسهای اسکار به شمار میرود)، در حال حاضر درگیر مراحل پس از تولید بازسازی Suspiria است. با این وجود، او فرصتی برای هدر دادن ندارد و میخواهد بهسرعت سراغ ساخت تریلری برود که شاید جیک جیلنهال و بندیکت کامبربچ در نهایت بازیگران اصلی آن باشند. استیون نایت (که فیلمنامه قولهای شرقی (دیوید کراننبرگ) را نوشته و لاک را نویسندگی و کارگردانی کرده است) فیلمنامه را نوشته و تولید قرار است از اوایل سال 2018 آغاز شود.